weer huis

Gistermiddag zijn we aangekomen op Schiphol. Afscheid nemen valt niet mee, dus met onze mannen, de dochters en kleinkinderen van Jansje nog heerlijk nagenoten op de luchthaven met, ja hoe kan het ook anders, een lekker wit biertje!!De verhalen kwamen los en spelen vandaag nog steeds door mijn hoofd. Alles opnieuw beleven met hulp van duizenden foto's. Er wacht mij een enorme klus: sorteren, schiften en bewerken, ook daar heb ik zin in.

Jansje whats appte vandaag: "Nog steeds geen gele pijl of schelp gezien!". Ze ziet voorlopig ook geen pijnlijke hiel van mij meer! "Dank voor de goede verzorging van mijn trouwe onderdanen Jansje".

Joukje whats appte vandaag: "Mijn rugzak staat nog steeds pontificaal in de kamer". Hopelijk wel zonder de 11 kg aan bagagegewicht!! STOER bij je, dat mag ik nog een keer zeggen, ik doe het je echt niet na!!

Wandeltien schreef vandaag: "Ik mis julli"!

A DIOS, al lieve belangstellenden.

Dit was echt het einde.

Santiago

Gisteren waren we alleen maar bezig met het overleven van het restje Tornado. Koud, verkleumd, zeiknatte schoenen en beslagen brillen, zo bereikten we de kathedraal. Maar hoe snel vergeet je je ellende weer. Vandaag om 12.00 hebben we de Mis bijgewoond. En dat KWAM binnen. Honderden pelgrims waren aanwezig en oefenden met de non, die vooraan in de kerk achter de microfoon stond, het ¨Salve Regina¨. Voor het uitreiken van de Communie gaf iedereen elkaar de vredesgroet. Weer zo´n ontroerend moment. De hand reiken aan een vreemde. Toch herken je tussen alle pelgrims ook de Amerikaanse broers, het Franse echtpaar, de Finse vrouwen en het echtpaar uit Brugge, die we regelmatig op onze Camino ONTmoet hebben.

Na de Communie, als hoogtepunt, het enorme wierookvat dat door een paar priesters aan touwen door de kerk geslingers wordt. Al zo vaak op de tv gezien, maar er getuige van mogen zijn, incluis de geur van de wierook, is niet te beschrijven.

De talloze kaarsen, ook die van ons, geven een enorm licht.

Dat wilden de 2 JS en ik nog met jullie delen. Hasta luego.

En op weg naar ons internet, wat denk je, zit er een meisje achter de Ierse harp. Ongelooflijk toch?!

Wandeltien.

Unbelieeevebel

We zijn gisterenmiddag om 15.15 in Santiago aangekomen. 327,5 km gelopen vanuit Leon. Ongelooflijk en dat in 16 loopdagen. Deze dag bracht enorm veel wind, storm en af en toe kwam het met bakken uit de hemel. Vanochtend hoorden we dat het een uitloper van een orkaan was. Tja: pelgrimeren is iets anders dan vakantievieren. DAT weten we nu dus ook. Het virus heeft ons inderdaad te pakken Dick.

We logeren bij Maria. Bekend bij Joukje en Dick. Het pension is hooguit 25 m van de kathedraal. We kijken vanuit onze 3persoonskamer uit over pelgrims en toeristen. Aan de overkant is het pelgrimsbureau, daar stonden ze nu al rijen dik te wachten  op hun oorkonde, wij hebben die gisteren in de namiddag al opgehaald. Achter ons stond de jongste pelgrim, hooguit 2,5 jaar te wachten op zijn Compostella. Dit keer was ons bedje al gespreid, ligt de grote handdoek klaar en gaan we een paar dagen van welverdiende rust genieten. Want waarom moeten we meteen weg als we na zo´n lange voettocht eindelijk aangekomen zijn.

Veel foto´s gemaakt, maar niet vast te leggen zijn:

Krassende kraaien, zingende merels, tjielpende mussen, overstekende en loeiende koeien, talloze blaffende honden, klikkende stokken, murmelende stemmen, geronk van boerenmachines, miauwende katjes, blatende schapen, ritselende bladeren, over keien racende fietsers, vallende eikels en denneappels, voorbijrazend verkeer, sloffende teenslippers, ritsen van rugzakken, wegvluchtende salamanders, je eigen voetstappen, en gisteren dan neervallende regen op opwaaiende capes.

Vannacht hebben we heerlijk geslapen, geen stapelbedden en medeslapers. Een grote handdoek helemaal voor jezelf, het NAGENIETEN IS BEGONNEN!!

Plan is om morgen naar Finisterra te gaan met de BUS, onze voeten willen even rust.

Tot volgende keer maar weer.

De heimwee slaat reeds toe!!

Wandeltien en de 2Js

de stijfkoppige hollanders (Friese Joukje)

We zijn nu in Ribadizo aangeland. Gisteren was het enorm heet. Casanova had ons helaas niets te bieden, hoezo vrouwenversierder!! Na ruim 18 km afzien onder de strakblauwe lucht, besloten we eensgezind een taxi naar Melide te nemen. Casanova bestaat uit 1 herberg met bankjes in de volle zon, geen cerveza, vino of zelfs geen koud water.Binnen een kwartier stonden we in het centrum van Melide. Raar idee dat we vanmorgen 3 uur lang onze benen moesten gebruiken om daar te komen.

Vanmorgen was het behoorlijk bewolkt en zowaar vielen er een paar druppeltjes regen. Gevolg was dat we de ruim 21 km van vandaag in een zalige temperatuur hebben kunnen afleggen.

Nu zitten we in een hele leuke herberg, we hebben zowaar de beschikking over een rivierstrandje en we hebben nu al de nodige grote garnalen, kaas en chorizo achter de kiezen. Die moesten natuurlijk ook weer zwemmen in de vino blanco.

Kortom, het is tot nu toe geweldig en eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken dat we overmorgen al in Santiago zijn. We zien af maar het voelt ook heel erg goed. Zo dicht bij de natuur en alles wat ons hart beroert.

Dat was het dan voor vandaag. Wie weet tot morgen en anders tot in Santiago. Heerlijk om al die lieve reacties te lezen, vooral Dick weet hoe het er uit ziet en hoe het voelt. Buen Camino, zoals we de hele dag door horen en zeggen. Fietsers die voorbij vliegen, allerlei nationaliteiten en vooral veel pijnlijke voetgangers.

Hasta pronto, Wandeltien en de 2 Jes.

geen bericht goed bericht

We hebben genoeg bewezen dat we met velen kunnen slapen. Daarom de afgelopen nachten lekker met zijn drietjes. Stoel aan de deurknop, geen angst voor inbrekers. Maar hoe naief zijn oudere dames: gewoon het raam wagenwijd open laten staan, iedereen kon zo naar binnen stappen: toch niets aan de hand hoor, thuisfront, heb maar geen bang!!

Geen wonder dat de afgelopen dag-etappes uit HET BOEK van de route maar 20 km waren: wat was het ZWAAR. Gelukkig ben je het snel vergeten (de stenen, stof, zweet, asfalt, hitte, mest, losse koeien, blaffende honden die niet bijten, mensen die niet meer verder kunnen, enz) wat zijn wij dan een knapperds, volgens Jansje (BIZARRR). En na de douche en de cerveza of vino blanco, gaan we gewoon weer aan de wandel maar dan zonder stokken als cooling down. Och ja, siteseeying dorpjes, wat moet je anders!!

We hebben gelopen van O Cebreiro naar Triacastela ( 20,8 km), daarna naar Sarria (18,3 km) om via Portomarin ( 23,5 km) vandaag in Ventas de Naron (14,5 km) aan te komen. Daar waren we om 14.00 uur, heerlijk een keer relaxen in de zon, onze rugzakken waren ze vergeten te brengen, die zijn inmiddels gearriveerd (Leve het spaans van onze Jansje).

Morgen willen we slapen in en met Casanova (een volle zaal, wie weet ligt er een leuke bij) en als het gaat zoals we denken dat het gaat, komen we zondag in Santiago aan. Alles doet het nog goed: hoofd, benen, voeten, stokken, camera´s, giechels (xbenen, voor wie dit wil snappen!!), waterflessen, zintuigen, magen, kikker, humeur, en de ZON niet te vergeten. Dank voor de kaarsjes bij Mireille Jip, ze helpen echt.

Kortom, we gaan gewoon door voor de laatste 77,5 km. Tot weer internets, Wandeltien en de 2 Jtjes. En natuurlijk willen we nog veel meer berichtjes lezen, want die helpen ons door de zware momenten. 3 keer xxx

neem je mochila, grote of kleine rugzak, op en wandel

Nou dat hebben we de afgelopen 4 dagen gedaan. Zwoegen over keien in de hete zon, strakblauwe lucht, leve de bronnen onderweg met ijskoud drinkwater of flessen water die langs de kant van de weg gezet zijn. Verjaardagscadeau van Jansje komt goed van pas SPROEIEN. Vannacht geslapen in O Cebreiro, is erg toeristisch, de poorten van de hemel. Veel bedden in de herberg, ieder krijgt een matrashoes, 70 personen op 1 zaal, 4 douches, schoenen op de gang, stokken in de bak, je kunt je het stilleven niet voorstellen.

Gisteravond was er feest in het dorp met doedelzakspelers, wij gingen niet dansen, keken maar liever toe. Een prachtige zonsondergang en vanmorgen op het dak van de wereld de zon op zien komen. Ongelooflijk zo mooi. We zijn nu over de helft.

Vandaag hebben we ruim 20 km gezwoegd, jeeminee, wat een losse stenen die voor je uit rollen als je aan het afdalen bent. Dat is pas echt het pelgrimswerk. Eeuwen geleden liepen ze op ditzelfde pad. Wij zijn nu bij Triacastela en mogen nog 140 km in de benen voordat we bij Santiago aankomen. We hebben totaal geen lichamelijke klachten als we eenmaal ons bed opgemaakt hebben. Elke pijntje of zweetdruppeltje verdwijnt bij een heerlijk glas vino tinto of een cerveza. Dat gaan we nu ook een vatten. Houdoe en bedankt eee op zijn Brabants. Tot snel weer, maar we hebben niet overal internet. Lieve groet van Wandeltien en haar Jtjes.

veel km geklommen en gedaald

Gisteren hebben we 450 m geklommen, het was behoorlijk zweten, dat kunnen jullie je wel voorstellen zeker. Onze schaduw is een trouwe reisgenoot, de ene keer links, dan recht voor ons en hij volgt je zelfs aan de rechterkant. We sliepen in een herberg in een spookdorp, in een kerk. Er waren zoveel mogelijk stapelbedden neergezet krap tegen elkaar. Zelfs in de kapel lagen er nog een stuk of 10 matrassen op de grond. We hebben voor de vrouwen 2 piepkleine douches en in de wc kun je je kont niet keren. Onze gastheer kwam uit Madrid en was heel gastvrij. We hebben met 30 mensen heerlijk zitten smikkelen van de linzenprut, salade erbij en meloen toe. Natuurlijk voor de drankorgels onder ons was er weer de vino tinto. Vanmorgen in de kille ochtend eerst de rugzakken afgeven, de chauffeur waagde zijn wielen van de auto niet aan de keien, dus moesten wij even zeulen met de nodige kg. Daardoor kregen we nog meer respect voor Joukje die alles maar op haar rug meetorst, kaars rechtop ook nog.

We waren al om 8.30 bij Cruz de Ferro. Daar hebben we de stenen neergelegd die we uit Holland meenamen, iedereen kwam even langs in onze gedachten. Heel bijzonder om op dat punt te staan, zo vroeg in de morgen met veel pelgrims die allemaal hun steentje bijdragen.

Nou en toen mochten we de afdaling doen, zeker 18 km dalen en klauteren over stenen, het deed mij erg denken aan Santa Cruz, net van die schapenpaadjes. Oppassen dat je niet valt. Onze trouwe onderdanen kregen goed te lijden, ik heb 1 blaartje en Jansje heeft last van haar knie. Alleen onze gids mankeert niets, maar ja, zij heeft dit allemaal al eens gelopen, haha.

Eindelijk waren we om 15.00 uur hier in de herberg Molinaseca. Wat een verschil met gisteren. We slapen nu met hooguit 18 mensen op een zaal, de 4 douches zijn ruim en er is genoeg ruimte in de wc om er als je wilt een dansje om de pot te doen. we gaan hier eten, het menu zal wel goed zijn. Hoeven we niet helemaal terug te lopen naar het dorp, want de herberg ligt voorbij deze plaats. We gaan nu heerlijk een koud biertje drinken en ik zou zeggen tot een volgende keer. Heel veel liefs van de 3 JES en dank voor alle lieve meeleefberichtjes. Het is smullen voor ons.

3e etappe

22 km achter de rug op deze 3e wandeldag. Gisteren waren het er ook ruim 22. We boften toen enorm want we waren nog maar net binnen bij de herberg en toen barstte het applaus los uit de hemel, inclusief regen. Jammer want zo konden we niet buiten genieten van de door mij meegesjouwde fles wijn, maar op de stoeltjes voor onze bedden. Dit keer hadden we gelukkig maar 1 slaapmaatje extra, maar wat voor een, haar mond wint het van de mijne, niet voor te stellen, maar echt waar. Arme Jtjes.

Vanmorgen zongen we voor Jansje: lang zal ze leven, de slingers erbij, een ballon en ook de toeters, ons maatje sloeg stil!! Zonder ontbijt op stap, zelfs geen kopje koffie was er in de herberg te krijgen. Maar na 5 km lopen stond daar een geweldige verrassing: een Duitse knul was gastheer in hippystijl (werd Jansje vandaag dan toch 21), koffie, thee, brood, banaan, jam, yoghurt, alles biologisch. Als je wilde kon je ook nog in een hangmat genieten van de zon, maar onze voeten wilden vooruit.

Vandaag treffen we het buitengewoon goed met onze herberg. Schone bedden, toiletten en badkamer en bijna geen mensen en verrukkelijk eten en natuurlijk zal de vino blanco samen met de trucha (forel) heerlijk smaken. Dat voor de belangstellenden onder jullie voor wie het eten erg belangrijk is. De sfeer tussen ons is echt prima en we lachen ook heel wat af tijdens de zware klim in de bloedhete zon.

Dank voor jullie lieve reacties in het gastenboek en tot de volgende keer. wij gaan nu de zon opzoeken met een drankje. Niemand van ons heeft blaren of spierpijn, dat mag ook wel gezegd worden maar ook snel afgelklopt. Dikke kus voor jullie allen van de 3 JES

eerste 20 km

Wat een nacht: geen van ons heeft een oog dicht gedaan. Maar met frisse moed lopen we al om 7.45 richting de Kathedraal. Joukje met volle bepakking, Jansje en ik met de kleine rugzak. De grote wordt steeds vooruit gebracht. Gelukkig voor ons!!

De zon doet haar best en ook onze wandelschoenen. Al snel zeggen we ¨dag¨ tegen Leon. Wat een mooie omgeving. We zijn natuurlijk niet de enige pelgrims: wandelaars en fietsers groeten elkaar. De een loopt nog fit, zoals wij, de ander is bijna kreupel.

Ja en dan zien we na 2 korte pauzes en 5 uur lopen de skyeline van Villadangos del Paramo. Een cola met een broodje om bij te tanken voor de laatste 1,5 km: we hebben bijna 22 km van de 300 die voor ons liggen, afgelegd. Onze schoenen zijn grijs, wij waren het al, haha

We hebben een minder drukke slaapzaal, dus we hopen op een betere nachtrust, alhoewel de eerste snurkers hebben zich al aangediend.

Tot de volgende keer, liefs voor iedereen van de 3 TJES (Joukje, Jansje en Tientje).

We hebben nog niet echte pelgrimvoetstappen gezet. Gisteren was onze vlucht naar Oviedo prima gegaan, veel wachten, och ja dat wisten we. Even sjouwen met de volle rugzakken, maar de taxi naar onze slaapplaats was een beter idee. We boften, er sliepen 34 gasten en wij mochten met nog een Duitse op de enige 4 persoonskamer met eigen toilet en wastafel. Wat een luxe.

Vandaag pas om 14.30 de bus naar Leon, kon niet eerder. Dus in Oviedo de kathedraal bezocht. Een luxe busreis naar Leon. Nu op een slaapzaal met 34 bedden, jaja, het lijkt wel een schoolreisje. De prachtige kathedraal bekeken en dichtbij de herberg een vino tinto.

We zijn er helemaal klaar voor, morgen onze eerste etappe vanuit Leon. Alles gaat prima, de sfeer is goed, de zon schijn, de wijn smaakt lekker en we gaan er samen voor. Voor jullie allemaal een lieve groet van de maatjes van en wandeltien. Tot een volgende keer maar weer. xxxjes